TERAPIA MANUALNA to dziedzina medycyny zajmująca się leczeniem czynnościowych zaburzeń narządu ruchu. Jest to metoda fizjoterapeutyczna stosowana w leczeniu schorzeń kręgosłupa i innych narządów układu zwiększająca zakres ruchu i zmniejszająca ból. Ten rodzaj terapii obejmuje badanie oraz leczenie czynnościowych zaburzeń układu lokomotorycznego. Stosuje się ją w chorobach nerwowo-mięśniowo-szkieletowych, a metody leczenia obejmują indywidualnie dobrane techniki manualne oraz ćwiczenia lecznicze. Terapia manualna jest też techniką fizjoterapii, polegającą na wspomaganiu leczenia kręgosłupa i stawów. Celem tej metody fizjoterapeutycznej jest przywrócenie normalnej ruchomości w stawach i zablokowanych partiach kręgosłupa, a także zniesienie bólu. Jest to w pełni bezpieczna terapia, a sposób leczenia jest indywidualnie dobierany do pacjenta. Najczęściej w terapii manualnej wykorzystuje się poniższe techniki:
- masaż,
- mobilizację, czyli oddziaływanie na stawy w celu zwiększenia ich ruchomości,
- neuromobilizację – oddziaływanie na nerwy,
- manipulację – pozwalającą na szybkie uruchomienie stawu,
- stretching – rozciąganie mięśni i stawów
Wskazania:
1.Kręgosłup
- ból związany z chorobą dyskową (uszkodzenie krążka międzykręgowego, wypukliny i przepukliny krążka)
- ból promieniujący do kończyn związany z uciskiem i podrażnieniem korzeni nerwowych (tzw. zapalenie korzonków nerwowych)
- ból spowodowany chorobą zwyrodnieniową stawów międzykręgowych (artrozą)
- ból spowodowany wzmożonym napięciem mięśni
- sztywność spowodowana przykurczem lub zablokowaniem stawów międzykręgowych i krzyżowo-biodrowych
- odkręgosłupowe bóle głowy
- łagodne położeniowe zawroty głowy BPPV
- niesymetryczna postawa ciała stwierdzona w naszym laboratorium badawczo-rozwojowym układu ruchu
2. Kończyna
- ból spowodowany uszkodzeniem mięśni, ich ścięgien oraz ich przyczepów do kości
- ból spowodowany chorobą zwyrodnieniową stawów (artrozą) – staw kolanowy, biodrowy, barkowy itp.
- przygotowanie do planowanych zabiegów operacyjnych np. wymiany stawów (endoprotezy) oraz usprawnianie po wykonanej operacji
- stany pourazowe i po zabiegach ortopedycznych w obrębie kości, stawów, więzadeł, mięśni
- sztywność stawów – z powodu unieruchomienia (gips), zwyrodnienia
- skrócenie lub zwiększone napięcie mięśni, które zmieniają postawę ciała i przeciążają inne tkanki
Przeciwwskazania:
- ból nie do zniesienia – brak możliwości zbadania
- zaawansowana osteoporoza – samoistne złamania kości
- problemy z krzepliwością krwi (leczenie antykoagulantami)
- problemy skórne
- brak współpracy ze strony pacjenta
- poważne zaburzenia internistyczne