TERAPIA MANUALNA to dziedzina medycyny zajmująca się leczeniem czynnościowych zaburzeń narządu ruchu. Jest to metoda fizjoterapeutyczna stosowana w leczeniu schorzeń kręgosłupa i innych narządów układu zwiększająca zakres ruchu i zmniejszająca ból. Ten rodzaj terapii obejmuje badanie oraz leczenie czynnościowych zaburzeń układu lokomotorycznego. Stosuje się ją w chorobach nerwowo-mięśniowo-szkieletowych, a metody leczenia obejmują indywidualnie dobrane techniki manualne oraz ćwiczenia lecznicze. Terapia manualna jest też techniką fizjoterapii, polegającą na wspomaganiu leczenia kręgosłupa i stawów. Celem tej metody fizjoterapeutycznej jest przywrócenie normalnej ruchomości w stawach i zablokowanych partiach kręgosłupa, a także zniesienie bólu. Jest to w pełni bezpieczna terapia, a sposób leczenia jest indywidualnie dobierany do pacjenta. Najczęściej w terapii manualnej wykorzystuje się poniższe techniki:

• masaż,
• mobilizację, czyli oddziaływanie na stawy w celu zwiększenia ich ruchomości,
• neuromobilizację – oddziaływanie na nerwy,
• manipulację – pozwalającą na szybkie uruchomienie stawu,
• stretching – rozciąganie mięśni i stawów

Wskazania:

1.Kręgosłup

• ból związany z chorobą dyskową (uszkodzenie krążka międzykręgowego, wypukliny i przepukliny krążka)
• ból promieniujący do kończyn związany z uciskiem i podrażnieniem korzeni nerwowych (tzw. zapalenie korzonków nerwowych)
• ból spowodowany chorobą zwyrodnieniową stawów międzykręgowych (artrozą)
• ból spowodowany wzmożonym napięciem mięśni
• sztywność spowodowana przykurczem lub zablokowaniem stawów międzykręgowych i krzyżowo-biodrowych
• odkręgosłupowe bóle głowy
• łagodne położeniowe zawroty głowy BPPV
• niesymetryczna postawa ciała stwierdzona w naszym laboratorium badawczo-rozwojowym układu ruchu

2. Kończyna

• ból spowodowany uszkodzeniem mięśni, ich ścięgien oraz ich przyczepów do kości
• ból spowodowany chorobą zwyrodnieniową stawów (artrozą) – staw kolanowy, biodrowy, barkowy itp.
• przygotowanie do planowanych zabiegów operacyjnych np. wymiany stawów (endoprotezy) oraz usprawnianie po wykonanej operacji
• stany pourazowe i po zabiegach ortopedycznych w obrębie kości, stawów, więzadeł, mięśni
• sztywność stawów – z powodu unieruchomienia (gips), zwyrodnienia
• skrócenie lub zwiększone napięcie mięśni, które zmieniają postawę ciała i przeciążają inne tkanki

Przeciwwskazania:

• ból nie do zniesienia – brak możliwości zbadania
• zaawansowana osteoporoza – samoistne złamania kości
• problemy z krzepliwością krwi (leczenie antykoagulantami)
• problemy skórne
• brak współpracy ze strony pacjenta
• poważne zaburzenia internistyczne